Lambadagatalið komið út í sjötta sinn

Lambadagatal Ragnars Þorsteins­sonar, sauðfjárbónda og ljósmyndara með meiru í Sýrnesi í Aðaldal, er nú komið út í sjötta sinn. Ragnar hefur veg og vanda að útgáfunni líkt og verið hefur, hann tekur flestar myndanna á búi sínu í Sýrnesi og vinnur að auki við uppsetningu og hönnun dagatalsins, sér um fjármögnun þess og dreifingu. Samkvæmt venju eru ljósmyndirnar teknar á sauðburði frá árinu áður, þ.e.a.s. á Lambadagatali 2020 eru allar myndirnar teknar á sauðburði 2019 og endurspegla því líka veðurfarið á þeim árstíma.

 

 

Fallegt með þjóðlegum fróðleik

 

Að venju prýða dagatalið stórar andlitsmyndir af fallegum, marglitum, nýlega fæddum lömbum í náttúrulegu umhverfi. Dagatalið er í A4 stærð og er hver mánuður á einni blaðsíðu. Það er gormað með upphengju og því auðvelt að hengja það upp þar sem hentar. Á það eru merktir allir hefðbundnir helgi- og frídagar, einnig eru merkingar fyrir fánadaga, komu jólasveinanna, gömlu mánaðarheitin og ýmsa aðra daga er tengjast sögu lands og þjóðar. Dagatalið er því bæði fallegt og gagnlegt með sínum þjóðlega fróðleik. 

 

Lambadagatölin hafa hlotið góðar viðtökur undanfarin ár og vinahópur Facebook-síðunnar Lamba Lamb er nú rétt að ná þúsund manns.  Útgáfan hefur verið fjármögnuð á Karolina Fund þar sem þau eru keypt í forsölu. Að sögn Ragnars þá er; „megintilgangur útgáfunnar að breiða út sem víðast, fegurð og fjölbreytni íslensku sauðkindarinnar. Það er líka mjög svo skemmtilegt og gefandi að standa í þessu og finna þá miklu velvild sem er meðal fólks til okkar sauðfjárbænda og íslensku sauðkindarinnar en hún hefur jú fætt okkur og klætt í gegnum aldirnar og án hennar værum við ekki til sem þjóð í dag,“ segir hann.

 

 

Krefjandi en skemmtilegt að mynda lömb

 

„Það er bæði krefjandi og tímafrekt að taka myndir af lömbum eins og öðru ungviði. Þau eru líka mjög sjálfstæð með sterka og fjölbreytta persónueiginleika eins og við mannfólkið og fylgjast vel með því sem er í gangi og eru ekki alltaf til í að standa kyrr og brosa á meðan myndatökunni stendur.

 

Eins og gefur að skilja er sauðburður í fullum gangi á þessum tíma og því oft ekki mikill tími aflögu til annarra verka. Myndatakan er þó mjög skemmtileg og það er endurnærandi á sál og líkama að leggjast út á tún og taka myndir af lömbunum. Lömbin eru ýmist mynduð með mæðrum sínum eða ein og þá þarf að vera búið að vinna traust þeirra svo þau verði ekki skelkuð og hlaupi í burtu,“ segir Ragnar.