Hugleiðingar á túnaslætti

Í vetur kom fram reglugerð frá ESB um að þeir sem byrjuðu með skepnuhald skyldu gangast undir könnun hvort viðkomandi væri fær um að annast skepnur, bæði andlega og líkamlega. Þetta er gott því dýrin eiga erfitt með að verja sig þó Matvælastofnun sjái um velferð þeirra.

 

Nú í seinni tíð frá hruni og jafnvel fyrr hefur sá sem sér um velferð öryrkja og aldraðra ekki staðið sig sem skyldi eins og alþjóð veit og sér, því oft skýlir heilbrigðisráðherra sér á bak við Alþingi sem ber við peningaleysi. Ef ráðherra væri skylt að fara í gegn um sambærilegt mat og búfjárhaldarar á ESB-svæðinu kæmi ýmislegt í ljós. Víðast hvar þarf fólk að hafa lágmarks réttindi á hitt og þetta en í raun er raunreynsla besta kunnáttan.

 

Á fundi LS í vor hældi landbúnaðarráðherra borgarbörnunum starfsmönnum sínum fyrir ágæti og ekki efaði ég gæði þeirra þá, því fólk í stöðu ráðherra skrökvar varla að þjóð sinni. Að þessu voru 50 vitni. Landbúnaðarráðuneytið virðist ekki ofhaldið fjárhagslega og hlýtur því að sækjast eftir arði af jörðum sínum. Allir þeir sem umgangast grasbíta og hafa viðurværi sitt af þeim vita að vorið er sá tími sem startar afkomu framtíðar búsins. Því hlýtur eitthvað að vanta í þekkingu þessara ágætu borgarbarna ráðherra að auglýsa ekki bújarðirnar strax að vori við losun ábúðar. Eða á að leggja niður búskap án samráðs við sveitarfélög eða aðra er búskap varðar?

 

Samgöngumálaráðherra nefnir aldrei þá skatta er hafa verið lagðir á og eru enn á eldsneyti, gúmmíi, innflutningstolla bifreiða og vsk af ökutækjum og varahlutum þeim viðkomandi. Í hvað fara allir þessir skattar og gjöld? Í vegina? Opinberlega segir enginn að svo sé. Hefur eitthvað verið lagt niður af þessum gjöldum og hversu mikið þá? Spyr sá sem ekki veit.

 

31. júlí 2017

Gunnar Þórisson