Vinsamlegast athugið að þetta efni er eldra en 1 árs.
Tifinningatiltekt
Af vettvangi Bændasamtakana 4. september 2023

Tifinningatiltekt

Höfundur: Halla Eiríksdóttir, stjórnarmaður BÍ, hjúkrunarfræðingur og sauðfjárbóndi.

„Ég er þeirrar skoðunar að lífið sé að öllu jöfnu gott, byrja daginn með bros á vör geng út í daginn og hef hlaðið snyrtilegt því það hjálpar mér að halda í þessa jákvæðni í lífinu.“ Þannig komst Thor Gunnar Kofoed, stórbóndi í Bornholm í Danmörku, að orði þegar hann var að kynna búskaparhætti sína fyrir austfirskum bændum.

Hansen er stór­tækur korn­- og fræframleiðandi, óðalseigandi og virkur í félags­málum bænda á eynni. Hann kvaðst hafa lært og tileinkað sér mjög snemma að halda hlaðinu á bænum snyrtilegu, því það hefði meiri áhrif á líðanina en nokkurn mann óraði fyrir. Ástæðan fyrir því að hann héldi alltaf hlaðinu á bænum snyrtilegu væri meðal annars sú að það væri það þá fyrsta sem maður sér að morgni en ekki hrópandi kall á tiltekt eða verk sem er ólokið. Vildi Kofoed meina að það væri mikilvægur áhrifaþáttur til að hlúa að eigin sálufrið að vera laus við ákall vinnustaðarins, sem er jafnframt heimili, upp á hvern einasta morgun þegar farið er á fætur.

Lífsspeki Thors Gunnars Kofoed er um margt til eftirbreytni og getur breytt hugarfar oft auðveldað lífið. Óneitanlega fylgja því margir kostir að búa nálægt vinnustaðnum, en aftur á móti geta því fylgt margar áskoranir því alltaf eru einhver verkefni ókláruð og ýmsu þarf að sinna. Til að fá frí verður maður að fara að heiman svo vélar, hús, girðingar og tún hætti að hrópa á athygli manns. Það er svo ótrúlega lýjandi að vera einhvern veginn aldrei búinn, ekki fyrr búinn með eitt verk að þá kallar það næsta. Jákvæðar og uppbyggilegar hugsanir alla daga er val. Það er þó hægara sagt en gert og enginn er búmaður nema barmi sér var máltæki sem var notað hér áður fyrr. Bændur þurfa að búa bæði að góðu úthaldi og seiglu í sínu starfi og hið íslenska viðhorf „þetta reddast“ hefur trúlega bjargað geðheilsu margra. Það var að minnsta kosti tilgáta Sigmundar Sigfússonar, geðlæknis á Akureyri, sem var frábær í sínu fagi og mikill mannvinur. Hann taldi þetta viðhorf hjálplega geðheilsu Íslendinga og með því tækist okkur yfirleitt að gleyma því slæma en halda frekar í tiltrú á betri tíma.

Eitt er að halda hlaðinu hreinu en annað er að taka til í kollinum á sér. Þar, eins og á öðrum stórbúum, ægir öllu saman, allt frá gersemum til algers óþarfa. Hugurinn er nefnilega alveg stórmerkilegur, hann getur haldið manni uppteknum við neikvæðar hugsanir án útgöngu eða lausna. Það ágerist gjarnan þegar maður leggst út af að kvöldi, allt fer í gang og rússíbaninn fer af stað. Við þurfum að ákveða að vera bílstjórar í okkar eigin lífi, fara í „ökuskóla tilfinninganna“ eins og ég vil kalla það. Í þeim skóla þarf að læra að greina hugsanaóreiðu og gera æfingar. Til að mynda er gott að ímynda sér skúffu fulla af alls konar dóti og drasli sem þarfnast tiltektar en þar ægir öllu saman líkt og í kollinum þínum. Eins og þú gerir venjulega þá er skúffan opnuð, einn hlutur tekinn fram í einu og ákveðið hvað á að gera við hann. Á sama hátt tekur þú „eina hugsun“ og ákveður hvað þú ætlar að gera við hana, annaðhvort losa þig við hana sem þýðir að gleyma þessu, eða geyma áfram í skúffunni sem þýðir að þú ætlir ekki að vinna neitt meira með hana, bara geyma áfram eða eiga hana og gera að minningu. Á þennan hátt er hægt að vinna sig smám saman í gegnum tilfinningarússíbanann.

Það skrýtna við þessa tiltekt er sú tilhneiging okkar til þess að eiga erfitt með að henda slæmum tilfinningum. Viljinn til þess að halda í þær er ótrúlega sterkur en jafnframt sársaukafullur. Í því felst ákveðin þráhyggja sem verður til þess eins að það er verið að spinna sterkan þráð sem erfitt er að rekja upp og hugsunin festist í kollinum. Sjálfsvinnan og tiltektin felst í því að láta af þessum neikvæðu hugsunum og þegar þær skjóta upp kollinum þá skal setja upp stöðvunarskyldumerkið og stoppa hugsun. Síðan þarf maður að velja hvort maður vilji hafa þessar hugsanir með í för eða skilja þær eftir í vegkantinum og halda áfram. Í þeirri vinnu þarf maður að vera hreinskilinn gagnvart eigin tilfinningum, reyna að skilja af hverju þær eru erfiðar og ákveða framtíð þeirra. Bílstjórinn ræður alltaf, þannig er það, en hann þarf að fylgja umferðarreglunum í ökuskóla tilfinninganna, því þá er lífsleiðin bæði auðveldari og öruggari.

Skylt efni: bændageð

Kvenfélagið Freyja 90 ára
Lesendarýni 1. nóvember 2024

Kvenfélagið Freyja 90 ára

Það var í júní árið 1934 sem nokkrar konur komu saman að Krossi í Austur-Landeyj...

Leitum samstarfsaðila fyrir landsbyggðarverkefni
Lesendarýni 31. október 2024

Leitum samstarfsaðila fyrir landsbyggðarverkefni

Landsbyggðin lifi leitar eftir samstarfi við framfarafélög, þorp, bæjarfélög eða...

Íslandsmót í rúningi
Lesendarýni 18. október 2024

Íslandsmót í rúningi

Félag sauðfjárbænda í Dalasýslu (FSD) hyggst endurvekja Íslandsmeistaramótið í r...

Ráðstefna evrópskra frjótækna á Selfossi
Lesendarýni 15. október 2024

Ráðstefna evrópskra frjótækna á Selfossi

Árið 1981 voru samtök fag- og stéttarfélaga frjótækna í Evrópu stofnuð í Strasbo...

Hvað ber framtíðin í skauti sér?
Lesendarýni 9. október 2024

Hvað ber framtíðin í skauti sér?

Á meðan trén vaxa ræða skógarbændur framtíðina. „Það er víst lítið annað að gera...

MS eða gamla MBF er risafyrirtæki á Selfossi
Lesendarýni 4. október 2024

MS eða gamla MBF er risafyrirtæki á Selfossi

Öldungaráð Selfoss boðaði komu sína í MS-stöðina á Selfossi með fyrirspurnina á ...

Dagur sauðkindarinnar í Rangárvallasýslu
Lesendarýni 3. október 2024

Dagur sauðkindarinnar í Rangárvallasýslu

Haustið 2007 setti stjórn félags sauðfjárbænda í Rangárvallasýslu saman nefnd ti...

Mikilvægi íslensks landbúnaðar fyrir samfélagið
Lesendarýni 2. október 2024

Mikilvægi íslensks landbúnaðar fyrir samfélagið

Íslenskur landbúnaður hefur gegnt lykilhlutverki í þróun samfélagsins frá landná...