Alþýðuvagninn endurnýjaður
Bændablaðið fékk til prufu nýja útfærslu af Volkswagen ID.3. Þessir bílar voru fyrst kynntir til sögunnar í lok árs 2019, en á síðustu vikum kom endurbætt útgáfa á markaðinn.
Helstu keppinautar ID.3 eru til að mynda Tesla 3, Kia Niro EV og Nissan Leaf. Bíllinn í þessum prufuakstri var í Life útfærslu, sem er ódýrari týpan af þeim tveimur sem Hekla flytur inn.
Fljótt á litið virðist þessi nýi bíll vera nákvæmlega eins og fyrirrennarinn, enda eru breytingarnar smávægilegar. Skýrasta einkennið að utan felst í húddinu – áður var það með svartan kraga beint í kjölfarið af framrúðunni, en nú er það ein samlit plata. Enn fremur eru smávægilegar breytingar á framljósum og loftinntökum í framstuðara. Ef þú ert ekki bílanörd, þá fer þetta líklegast framhjá þér.
Að innan eru breytingarnar meiri, en upprunalegi ID.3 varð fyrir mikilli gagnrýni, þar sem notast var við ódýr efni og stýrikerfið í margmiðlunarkerfinu vakti litla lukku. Nú má hins vegar segja að allt sem umlykur ökumann og farþega sé einhvern veginn mátulegt. Mælaborðið er með mjúkum efnum, klæðningin á sætunum er þykk og stýrishjólið er þægilegt viðkomu.
Takkalaus
Raunverulegir hnappar eru varla til staðar, heldur er öllu stjórnað í gegnum margmiðlunarskjáinn, eða með snertitökkum, eins og á keramíkhellum. Volkswagen hefur fengið verðskuldaða gagnrýni fyrir að fjarlægja alla hnappa, enda þarf oft að beina óþarflega mikilli athygli frá akstrinum, til þess eins að stilla hitann.
Skamman tíma tekur þó að venjast öllum grunnaðgerðum, enda er stýrikerfið vel úthugsað og einfalt. Volkswagen virðist hafa náð flestum vanköntum úr tölvukerfinu, en þó virtist einhver smávægilegur draugur gera vart við sig í örfá skipti í þessum prufuakstri.
Notaleg sæti
Sætin eru með vönduðum svampi og vel formuð. Tauáklæðið ber með sér að vera úr þykku og vönduðu efni, sem er þægilegt viðkomu.
Þar sem Life útgáfan er ódýrari týpan, þá er ekkert rafmagn í sætunum. Sætin eru ekki með stillanlegum mjóbaksstuðningi, sem er kannski stórvægilegasta atriðið sem vantar í þessari útfærslu. Í dýrari týpunni, sem heitir Style, er mjóbaksstuðningur staðalbúnaður.
Bæði framsætin fá sinn armpúðann hvort, sem er fljótlegt að stilla. Jafnframt er mikið rými á alla vegu og geta hávaxnir teygt úr fótum og höfði. Miklir stillimöguleikar eru í stýrinu og því líklegt að nær allir nái að koma sér vel fyrir.
Fyrir aftursætisfarþega er ríkulegt fótapláss, en hárgreiðslan á þeim allra hæstu er líkleg til að spillast við að strjúkast við þakið. Því hefur verið fleygt fram að innrarýmið í þessum bíl sé á pari við Passat, á meðan ytri málin séu svipuð og hjá Golf.
Pláss fyrir dót
ID.3 er uppfullur af geymsluplássi. Á milli sætanna er stór geymsla og í öllum hurðunum eru stórir hurðavasar. Sjálft hanskahólfið er ekki nema meðalstórt. Skottið er álíka stórt og í flestum fólksbílum í þessum stærðarflokki. Það er með stillanlegu gólfi, en þegar það er í hærri stöðunni flúttir það næstum við skotthlerann og undir því leynist mátulegt pláss fyrir hleðslusnúrur.
Þegar aftursætin eru lögð niður flútta þau við skottgólfið, en eru í nokkrum halla. Á milli þeirra er lúga sem hægt er að stinga skíðum og öðrum löngum farmi í gegn.
Akstur mínímalískur
Það að hefja bílferð á ID.3 er eins einfalt og hægt er. Ef ökumaðurinn er með lykilinn í vasanum, þá gerist flest sjálfkrafa. Með lyklalausu aðgengi er hægt að taka úr lás með því einu að taka í hurðarhúninn. Svo þarf ekki að ýta á neinn takka til að ræsa bifreiðina, heldur fer hún í gang þegar stigið er á hemlafetilinn. Í lok ferðar slekkur bíllinn á öllu um leið og hann skynjar að ökumaðurinn er stiginn úr sætinu.
Þegar allt er komið í gang, þá þarf rétt að snúa gírskiptinum, sem er bakvið stýrið – rétt ofan við arminn sem stýrir rúðuþurrkunni. Það er ótrúlegt hversu fornir aðrir bílar virðast í samanburði við þennan einfaldleika.
Lipur og snarpur
Í innanbæjarakstri heyrist ekkert veg- og vindhljóð, en á þjóðvegahraða berst inn nokkuð veghljóð, sem bergmálar inni í bílnum.
Bíllinn er með snöggt viðbragð og fljótur að ná hraða – þó ekki
það kraftmikill að hnakkinn skelli í höfuðpúðann.
Hann er afar léttur í stýri og er hægt að leggja það mikið á hann að mögulegt er að snúa við í einni bunu á betri þjóðvegum. Fjöðrunin er nokkuð mjúk, miðað við það sem oft er í rafmagnsbílum. Rúðurnar eru stórar og eru gluggapóstarnir á milli þeirra sérlega mjóir. Blindir punktar eru því í lágmarki.
Skynvæddi hraðastillirinn er eins og hugur manns. Ólíkt mörgum öðrum bílum, þá er akstursaðstoðin í þessum bíl ekki stressuð. Hann hemlar ekki óþægilega snöggt, heldur gerist allt yfirvegað. ID.3 virðist vita af yfirvofandi kröppum beygjum, og hægir hraðastillirinn sjálfkrafa á sér, án innkomu ökumannsins. Akreinavarinn tekur ljúflega í stýrið þegar ökumaðurinn sveigir af beinni braut.
Að lokum
ID.3 kemur með 58 kílóvattsstunda rafhlöðu. Uppgefin drægni er allt að 425 kílómetrar, en raundrægni er á bilinu 350 til 400 kílómetrar. Hleðslan í þessum bíl er vel nothæf, en í þessum prufuakstri var keyrt um borgina þvera og endilanga yfir helgi og skutlast á Keflavíkurflugvöll og batteríið var rétt hálfnað.
Eins og áður segir, býður Hekla ID.3 í tveimur útfærslum. Life, ódýrari týpan, er með allt sem þig raunverulega vantar – fyrir utan mjóbaksstuðning. ID.3 Life er á 6.090.000 krónur án vsk., sem má teljast gott verð, enda um vandaða bifreið að ræða og fáir gallar sem hægt er að benda á. Kaupendur þurfa þó að glíma við þá úlfakreppu að ódýrasta útgáfan af Tesla Model 3, sem er betur búin og með lengri drægni, er á næstum sama verði.
