Lýsing Ölveshrepps eftir Hálfdan Jónsson lögréttumann frá 1703 er merkilegt plagg. Það er talið ritað að undirlagi Árna Magnússonar handritasafnara en kunnugt er að hann hafði mikinn áhuga á lýsingum örnefna og staðháttum og slíkt efni er einmitt uppistaðan í þessu riti. Hér er meðal annars sagt frá landslagi þannig að manni finnst nánast eins og h...
Flestar bújarðir á Íslandi hafa verið í byggð frá því um eða skömmu eftir landnám og eiga sér því meira en 1.100 ára sögu. Allar geyma þær minjar af ýmsu tagi. Sumar eru sýnilegar á yfirborði en aðrar liggja djúpt í jörðu, huldar uppsöfnuðum jarðvegi eða yngri mannvirkjum sem hafa verið reist hvað eftir annað á sama stað – staflar af torfi, grjóti ...
Kannski er ekkert sumarlegt að fjalla um fannir í júní. Og þó – þegar betur er að gáð verða þær einmitt oft sýnilegar þegar snjóa hefur leyst að mestu, sitja þá sem fastast ofan í dældum og giljum, oft skuggamegin í landslagi eða hátt uppi þar sem kuldinn vinnur á móti sólbráðinni.
„Þetta er gríðarmikið verkefni,“ segir Hörður G. Jóhannsson, sem hafist hefur handa við að gera upp elsta skráða þilfarsbát hér á landi, Bryndísi ÍS, sem smíðuð var á Ísafirði og sjósett 28. desember 1939.
Allt fram á þriðja áratug síðustu aldar voru áveitur mikilvægur hluti engjaræktar en engjar gáfu lengi vel af sér mestan hluta vetrarfóðurs búfjár hérlendis. Áveitur eru árþúsunda gamall ræktunarmáti. Um þær er getið í elstu lögbókum – frá þjóðveldistíma.
