Langhlauparinn á lagernum

Dammar Jang Gurung, aðstoðarverkstjóri á lager Mjólkursamsölunnar (MS) í Reykjavík, hleypur og gengur 30 kílómetra á dag. Hann flutti til Íslands frá Nepal árið 1999 og hefur starfað hjá MS í aldarfjórðung.

Ástæða þess að Dammar flutti til landsins á sínum tíma var að bróðir hans hafði starfað hérlendis í nokkur ár sem leiðsögumaður í flúðasiglingum, var sestur hér að og hvatti bróður sinn til að koma líka. „Fyrst byrjaði ég að vinna í fiski í Grindavík með vini mínum en eftir eitt ár kom ég hingað í Mjólkursamsöluna, en bróðir minn var kominn með vinnu hér á þeim tíma. Í kjölfarið sótti ég fjölskylduna mína og eru allir hérna á Íslandi,“ segir Dammar, sem er oftar en ekki kallaður DJ.

Hleypur meira en 3.000 km í ár

Dammar er mikill hlaupagarpur, en hann skokkar til og frá vinnu og gengur rösklega við störf sín á lagernum. Hann er með skrefamæli og segist labba og hlaupa samtals um þrjátíu kílómetra á virkum dögum. „Vinur minn byrjaði að labba og hlaupa í frítíma sínum árið 2017 og bauð mér að vera með. Ári síðar hlupum við hálft Reykjavíkurmaraþon. Árið 2019 fórum við svo heilt maraþon sem ég hef endurtekið fimm sinnum.

Ég jók við æfingarnar árið 2023 þar sem ég byrjaði að hlaupa til og frá vinnu. Þetta eru fimmtán til sautján kílómetrar á dag, en ég bý í Kópavogi og það eru sjö og hálfur kílómetri að hlaupa hvora leið og stundum tek ég aukalega lítinn hring.“

Dammar segist hlaupa jafnvel þó svo að veðrið sé slæmt. „Ef það er mikil hálka nota ég neglda skó til að hlaupa. Á veturna er ég líka með höfuðljós. Ég lenti einu sinni í vandræðum í mikilli hálku í desember á síðasta ári, en þá var ég ekki í negldum skóm og endaði á því að detta. Það var ekki stórt mál og gat ég labbað heim þann daginn.“ Á síðasta ári hljóp hann 3.000 kílómetra og stefnir hann að því að ná 3.200 kílómetrum í ár.

Frá sama héraði í Nepal

Starfið á lagernum snýst mikið um að taka saman pantanir frá verslunum. Starfsmenn fá útprentaða nótu og raða í vagnana sem fólk kannast við að sjá í mjólkurkælum verslana. „Á blaðinu stendur hversu marga vagna þarf. Svo stendur við hvaða dyraop á að skilja vagninn eftir. Einn starfsmaður fer svo yfir vagninn til að staðfesta að tínt hafi verið rétt magn. Að því loknu geta bílstjórarnir tekið við pöntuninni og dreift í búðir.“

Fyrir utan bílstjóra eru fimmtíu manns sem starfa í vöruhúsi MS í Reykjavík. „Hérna er fólk frá Taílandi, Filippseyjum, mikið frá Víetnam og eitthvað af Pólverjum. Eins tveir frá Nígeríu. Mjög fáir Íslendingar eru hérna á lagernum. Oftast endast Íslendingarnir ekki nema í einn eða tvo daga, en hætta þegar þeir finna kuldann.“

Dammar veit af rúmlega tvö hundruð samlöndum sínum sem eru búsettir á Íslandi. Þar af eru fimmtán Nepalar starfsmenn á lager Mjólkursamsölunnar og allir nema tveir af þeim koma frá sama héraðinu. „Við þekktumst öll áður en við komum til Íslands,“ segir Dammar.

Íslenskur vetur erfiður

„Núna hef ég starfað hér í tuttugu og fimm ár, er búinn að kaupa mér íbúð og er með góða vinnu. Öll fjölskyldan er hér, en það er mjög gott að búa á Íslandi. Við erum hérna ég og Askur [Ash Kumar Gurung] bróðir minn sem vinnum báðir hjá MS.“

Dammar segir samfélag Nepala hérna á Íslandi halda úti félagsstarfi með því að skipuleggja minni samkomur í hverjum mánuði og einu sinni á ári er haldin stór veisla í kringum helstu trúarhátíð hindúa í kringum mánaðamót septemberoktóber.

„Það er rosalega gott að búa á Íslandi, en það eina sem er slæmt er að í desember og janúar er mikið rok og snjór,“ segir Dammar. Þá læðist stundum að honum sú hugsun að flytja aftur til átthaganna, en þegar fer að vora tekur hann landið aftur í sátt. Veturinn á Íslandi er verri en á heimaslóðum Dammars í Chitwan í Nepal. „Héraðið mitt er í 600 metra hæð yfir sjávarmáli. Hitinn þar nær allt að 48 gráðum á sumrin og eins getur verið mikið frost á veturna. Það getur verið mikil rigning í Nepal, en sjaldan eins mikið rok og á Íslandi.“