Við verðum að huga betur að forvörnum unglinga og barna

Í einum af þessum stuttu pistlum hér þar sem verið er að reyna að ná til fólks með forvarnir ungmenna í huga var birt mynd af unglingi með heykvísl í óæðri endanum.

Myndbirting þessi rataði í aðra fjölmiðla og fannst mörgum ég fara yfir strikið, en ég sé ekki eftir neinu og fannst myndbirtingin hæfa lesefninu.

Sem dæmi þá sá ég í írskri samantekt um slys ungmenna svo ógeðfellda mynd af slösuðum unglingi að mér blöskraði þar sem unglingurinn lá í blóði sínu. Ég sá seinna sömu mynd í forvarnarbæklingi um úrtaksdrifsköft á dráttarvélum þar sem unglingurinn deildi sögu sinni.

Persónulega finnst mér að það megi ganga svolítið langt í myndbirtingum í forvarnarskyni. Því ef einhver getur slasað sig við tiltekna iðju, geta aðrir það líka. Af hverju ætti þá ekki að vera sjálfsagður hlutur að vara við hættunni?

Nýlega birti Starfsgreinasambandið á heimasíðu sinni stutta frétt um nýútkomna skýrslu um vinnuslys unglinga á Norðurlöndum, en þar mátti meðal annars lesa orðrétt:

„Í nýútkominni rannsókn á velferð og öryggi ungs fólks á vinnumarkaðnum kemur fram að Ísland er eftirbátur hinna Norðurlandanna í að koma í veg fyrir slys á ungu fólki. Í heildina er ungt fólk á vinnumarkaði í meiri hættu á að hljóta andlegan og líkamlegan skaða af vinnu heldur er eldra fólk. Ungu fólki á vinnumarkaði er sérstaklega hætt við slysum í landbúnaði, skógarvinnslu og fiskiðnaði. Fjöldi ungs fólks hér á landi í fiskiðnaði getur skýrt háar slysatölur. Þá er það einkennandi fyrir öll Norðurlöndin að karlar eru í meiri hættu á að slasast við störf heldur en konur og er það rakið til eðli þeirra starfa sem karlar veljast til.“

Ég renndi stuttlega yfir þessa samantekt og hjó sérstaklega eftir því hversu mun fleiri prósent ungs fólks er í vinnu hér á Íslandi miðað við hinar Norðurlandaþjóðirnar, sem segir okkur bara það eitt að reyndi starfsmaðurinn þarf að vera vel á verði gagnvart unga fólkinu og leiðbeina því fyrstu vinnuárin.

Í sjöunda blaði 2015 var sagt: „...ekki spurning hvort heldur hvenær...“

Fyrir nokkrum dögum sá ég í fjölmiðlum að barn hefði slasað sig við heyrúllu og flutt til aðhlynningar með þyrlu. Í 7. tbl. 2015 ræddi ég um hættuna sem stafar af heyrúllum ef rangt er tekið úr rúllustæðum. Í greininni sagði ég orðrétt eftirfarandi um heyrúllustæður:

„Að banna leik getur hugsanlega bara gert það meira spennandi. Í þau skipti sem ég hef séð rúllur í rúllustæðu slúta fram fyrir sig hef ég hugsað með hryllingi hvað ef krakkar yrðu undir þessari rúllu þegar hún hrynur niður. Það er ekki spurning um hvort það verði slys þegar rúllur eru teknar undan úr stæðum, það mun gerast, en tryggðu að slysið verði ekki hjá þér með réttum vinnubrögðum.“

Það er of mikið af slysum á börnum og unglingum við vinnu og leik, við verðum að fara að taka okkur á í þessum málaflokki annaðhvort NÚNA eða STRAX.