Veljið rétta fatnaðinn í smalamennskuna

Höfundur: Hjörtur L. Jónsson

Að mestu hefur eftirfarandi texti komið fyrir hér í þessum pistlum áður. Nú er sá tími árs sem margir fara á fjöll í smalamennsku og því ekki úr vegi að fara aðeins yfir klæðnað sem hentar.

Svo vitnað sé til orðalags í bókinni Ferðamennska og rötun, sem gefin var út af Slysavarnafélaginu Landsbjörg þar sem farið var yfir hentug föt til útivistar, segir þar nokkurn veginn orðrétt:

„Engin bómull ætti að fara með til fjalla, gallabuxur, bolir, nærföt og sokkar úr bómullarefni eiga ekkert erindi á fjöll, bómullarföt halda verst hita ef þau blotna, bómull dregur í sig raka og einangrar þá ekkert.“ Til er mikið af góðum fatnaði og sokkum sem einangra vel, jafnvel þótt blaut séu. Fyrir skömmu fór ég fjallaferð í roki og rigningu og varð þess áskynja að ferðafélagi minn var skjálfandi af kulda í byrjun dags, en ástæðan var blautur bómullarbolur og í næsta fjallaskála fór hann úr bolnum og í ullarbol innstan klæða og var fljótur að ná úr sér skjálftanum.

Íslensku ullarfötin standa alltaf fyrir sínu

Góð ullarnærföt standa alltaf fyrir sínu og ekki mikil svitalykt af ullarfötum. Regnfötin eru ómissandi, en endilega notið sem mest áberandi regnföt því þegar regnfatnaðar er þörf er almennt ekki gott skyggni og betra að vera í appelsínugulu regnfötunum frá 66 sem sjást svo vel.

Sokkar og skófatnaður er jafn breytilegur og úrvalið mikið. Að vera blautur og kaldur á fótunum er manni alls staðar kalt og því mikil nauðsyn að vera vel útbúinn til fóta. Flóran í góðum sokkum er mikil, en mér hefur reynst vel sokkar úr efni sem heitir „neopren“, sama efni og er í blautbúningum kafara). Þó maður blotni verður manni ekki kalt. Ullarsokkar úr hreinni íslenskri ull eru þó alltaf gulls ígildi. Margir eru farnir að nota sokka sem nefnast selskinnssokkar og eru vatnsheldir og mjög hlýir.

Aldrei fara á fjöll nema með aukasokka og aukavettlinga

Misjafnt er hvernig menn búa sig til ferða, en ég fer oft hálendisdagsferðir á minni mótormeri og alltaf eru a.m.k. tvenn aukasokkapör, aukavettlingar og það nýjasta í bakpokanum er síðu upphituðu nærbuxurnar og fullhlaðin rafhlaða sem ég skrifaði um í fyrrasumar.

Aldrei fer ég án litla sjúkrapakkans, hann fylgir mér í allar fjallaferðir. Að lokum, ég hef kynnst því að detta á hausinn. Mín verstu meiðsli urðu þó þegar ég féll af hjólinu en var þó á minni hraða en margur smalahesturinn nær. Alltof oft sér maður hestamenn hjálmlausa í smölun og einnig hef ég séð smala á fjórhjóli án hjálms. Förum jákvæð inn í smalamennskuna þetta árið og notum þann öryggisbúnað sem völ er á. Það er ömurlegt að heyra fréttir af slysum við smalamennsku. Nýjasta leynivopn mitt fæst í ýmsum útivistarvörubúðum og eru nokkrir pakkar af tá-, vettlinga- og búkhiturum sem gott er að setja í skó, vettlinga og á búk ef allt verður blautt. Þessir hitaplattar gefa ágætis hita í nokkra klukkutíma. Ég setti svona í skóna mína blauta og kalda í síðustu viku og fór í skóna í blautum sokkunum og þetta virkaði fínt.