Stefnir í stórslys?

Höfundur: Hjörtur L. Jónsson

Eftir jól varð alvarlegt slys á einbreiðri brú á Suðurlandi sem sló alla þjóðina harmi. Í framhaldi af því komu fréttir að fækka ætti sjúkraflutningamönnum á Suðurlandi seinna á þessu ári. Það virðist með ólíkindum að alltaf sé verið að skera niður í þeirri þjónustu sem alls ekki má skera niður í, samanber sjúkraflutningamönnum og sjúkrabílum.

Með svona aðgerðum mætti halda að ráðamenn líti á fólk sem býr á landsbyggðinni sem fólk sem hreinlega má missa sín. Nær væri að fjölga sjúkrabílum og sjúkraflutningamönnum á landsbyggðinni, en talning umferðar sýnir það svart á hvítu að miðað við þann fjölda fólks sem býr á landsbyggðinni plús ferðalanga sem keyra daglega um landið mætti sennilega tvöfalda fjölda sjúkrabíla og sjúkraflutningamanna.

Fréttir af slysum og aðkomu að þeim undarlega fluttar

Ef rétt væri sagt frá fréttum af slysum mundu eflaust fleiri skilja þörfina fyrir fleiri sjúkrabíla á landsbyggðinni. Það þarf að segja nánar frá klukkugangi slyss:

Fyrstur á staðinn var lögregluþjónn sem kom 35 mínútum eftir að tilkynnt var um slysið í gegnum síma. Myndu ráðherrar eða aðrir ráðamenn sætta sig við að 35 mínútur tæki sjúkrabíl að koma til þeirra? Nei, örugglega hvorki þeir né aðrir. Samt er þetta veruleikinn sem landsbyggðin þarf að búa við eins og alltaf, þrátt fyrir margföldun af ferðamönnum í þeirra heimasveit án þess að fá neina aukaþjónustu. Ef fjölmiðlar segðu frá hversu langan tíma það tekur að fá sjúkrabíl á slysstað á landsbyggðinni sér öll þjóðin hversu alvarleg staða landsbyggðarinnar er í slysaþjónustu.

Álagið á lögreglumenn eykst stöðugt

Undanfarin ár hefur lögreglumönnum hlutfallslega verið að fækka og eru þeir hlutfallslega mun færri á hvern íbúa í landinu nú en fyrir 20–40 árum. Þá voru örfáir ferðamenn miðað við ferðamannafjöldann sem er nú í landinu allt árið um kring.

Á dögunum kom frétt um að umferðarbrotum á Suðurlandi hefði fækkað um 61% á síðasta ári. Eru ekki bara of fáir lögreglumenn sem eru svo önnum kafnir við önnur brýnni störf og dauðþreyttir sem ekki hafa orku og tíma í að elta brotamenn í umferðinni?

Í spjalli við lögreglumann sem er á Norðurlandi sagði hann mér að hann væri eini lögreglumaðurinn á sínu svæði. Þó ekki sé mannmergð í umdæmi hans varð mér hugsað til allra vegalengdanna sem hann þarf að keyra í sínu starfi. Eftir þetta stutta spjall við lögreglumanninn skil ég betur hvers vegna störf lögreglumanna eru orðin þau hættulegustu á landinu. Álag, streita og mikil vinna á fólki sem er í raun alltaf á vakt, allan sólarhringinn, allt árið um kring. Allavega skildi ég vel að varla hefur þessi lögreglumaður orku og tíma til að sinna umferðarlagabrotum og eftirliti og engin furða að skráðum lögbrotum hafi fækkað um 25% á Norðurlandi ef ástandið er svona.

Er markmið stjórnvalda að þvinga landsbyggðina til að gefast upp og flytja í þéttbýlið?

Það er ekki skrítið að maður hugsi sem svo að það hljóti að vera markmið stjórnvalda að þvinga landsbyggðina til að gefast upp. Allavega eru ekki margir sem vilja búa við það að þurfa að bíða eftir lögreglu og sjúkrabíl í nærri klukkustund þegar slys verður. Við svoleiðis þjónustu er varla búandi, en það versta er að alltaf þarf að fórna mannslífi eða mannslífum til að endurbætur á því sem öllum er ljóst að er óásættanlegt sé lagað. Þó að ég sem þetta skrifa búi við tiltölulega öruggt umhverfi í Reykjavík þá virkilega sárnar mér þjónustuleysið og óöryggið sem landsbyggðarfólk má búa við.