Sauðfjárbændur hrópa á hjálp

Höfundur: Íris Jónsdóttir, Þrasastöðum

Það má með sanni segja að við sauðfjárbændur bíðum með kvíðboga í maganum næsta hausts og næstu sláturtíðar.

Ég hellti mér upp á góðan kaffibolla áður en ég las greinarnar á bls. 50 í nýlegu Bændablaði. Ég byrjaði á Guðna Ágústssyni, þar telur hann upp þær byggðir sem sverfi að en tekur svo Skagafjörðinn út fyrir sviga og skellir á úldnum brandara um skagfirska efnahagssvæðið og segir að við sem þar búum stöndum sterk þess vegna. Þar fór það.

Skagafjörður byggist vestan af Skaga upp í Lýtingsstaðahrepp og út í Fljót; þar sem ég bý á fremsta bæ í Stíflu og austasta bæ í Skagafirði, Þrasastöðum. Þar sem ég þekki til þessara svæða er ekki eitthvað sérstakt efnahagssvæði sem heldur okkur uppi.

Það liggur fyrir okkur að 65% greiðsla af innleggi sauðfjár kemur til okkar í haust eftir einhverja skerðingu frá fyrri árum og 35% einhvern tímann seinna.
Aukaskerðing verður á skrokka yfir 16,5 kg
Við búum við lélegar samgöngur og slæma malarvegi
Við höfum fylgst með byggðinni dragast saman og sjáum ljós slokkna á bæjum
Við upplifum samdrátt í skólamálum
Gagnslausar eða engar nútíma tæknitengingar; ljósleiðari
Við eigum ekkert í innlenda eða erlenda auðmenn þegar kemur að jarðakaupum

Svoleiðis er það og gætu einhverjir bætt á þennan lista í Skagafirði og annars staðar á landinu.

Þegar talað er um skagfirska efnahagssvæðið er átt við KS.

Kaupfélag Skagfirðinga (KS) er fyrirtæki innan héraðs sem sagt er að standi vel og geti því búið yfir eða í sérstöku efnahagssvæði. Út úr þessu efnahagssvæði fer ekkert sem þykir ekki arðvænlegt.

Það er ekki fyrir skagfirska efnahagssvæðið sem við stöndum sterk eða sterkari en aðrir. Við stöndum öll, hvar á landinu sem er, sterk ef við viljum svo við hafa.

Sauðfjárbyggðir hrópa sannarlega á hjálp. Við viljum ekki vera betlikerlingar eða sveitaómagar, við viljum sanngirni og virðingu fyrir því sem við gerum. Við leggjum mikið á okkur að fá að búa þar sem við búum. Í okkur býr frjáls Íslendingur sem er stoltur af landinu sínu og ræktar það af metnaði.

Við skiljum ekki afhverju Íslendingar, útlendingar, ferðamenn, kokkar og fjölskyldur velja ekki góða hreina kjötið sem við erum að framleiða af svo mikilli ástríðu og gleði.

Bændur taka lán og versla í búðum, þeir nýta sér þjónustu af öllu tagi, bændur syngja í kórum og taka þátt í félagsstörfum, þeir reka fyrirtæki, eignast börn, kaupa sér utanlandsferðir, flokka, rækta, læra, yrkja, spila fótbolta og bridds.

Greinarnar báðar á bls. 50 eru góðar og þarfar og vil ég þakka bæði Guðna Ágústssyni og Herði Jónassyni fyrir að sýna málaflokknum áhuga og vekja máls á stöðu byggðarinnar og sauðfjárræktarinnar í landinu.

Íris Jónsdóttir, Þrasastöðum.