Máttur hindrunarsagna

Átta pör náðu 7 gröndum í spili þáttarins sem kom upp í tvímenningnum á fjölsóttri og glæsilegri Briddshátíð Bridgesambands Íslands og styrktaraðila sambandsins í Hörpu í lok janúar.

2.220 fyrir alslemmu í grandi á hættunni er falleg og skemmtileg tala og tryggði þeim sem náðu alslemmunni um 90% skor. Hæsta tala í boði í bridds ef undan eru skilin dobluð spil.

En sum öflug pör á Briddshátíðinni náðu ekki einu sinni að melda hálfslemmu. Hvernig skyldi standa á því?

Kannski liggur hluti svarsins í annarri spurningu: Hvenær á maður nógu vond spil til að hindra?

Austur gefur – NS á hættu. Þú situr í suður og tekur upp „monsterlúkuna“: ÁK5-AD- ÁKD8-AD75. Þetta eru 28 punktar. Kannski ertu farin/n að rifja upp hvernig maður lýsir slíkri hendi? Maður opnar fyrst á tveimur laufum og hvað þarf maður svo að gera í framhaldinu? En andstæðingur á undan þér í austur eyðileggur slíkar vangaveltur með því að opna á þremur laufum. Hver er þá sögnin þín?

Dobl virðist augljós kostur. En nokkrum spilurum fannst gallinn við að dobla sá að eiga hvorugan hálitinn. Það voru spilarar sem lokuðu augunum og melduðu einfaldlega 3 grönd. 710-kall aðeins. Og þung augu frá makker.

Allt spilið:

Miklar umræður urðu hjá sumum pörum sem uppskáru lítið hvernig væri best að koma hendinni til skila. Einhver sagði að dobl og grandsögn gæti túlkast sem fimm ása spurning eða samþykkt á lit sem ekki væri stuðningur við. Sennilega eru þó flestir sammála um að 3 grönd er ansi mikil undirmelding. Eða hvað?

En horfum nú aðeins á spil austurs. Myndir þú passa með þetta drasl sem kannski myndi þýða að NS gætu athafnað sig rólega upp í alslemmu? Hver er lærdómurinn?