Búrhvalir spjalla

Búrhvalir spjalla saman og skiptast á upplýsingum.

Búrhvalir, þessar gríðarstóru og flóknu lífverur, eiga samskipti í flóknum mynstrum. Þeir syngja ekki hljómmikinn, stynjandi hvalasöng eins og t.d. hnúfubakarnir, heldur nota smelli sem kallaðir eru codas. Líkja má hljóðunum við þau sem heyrast þegar popp poppast eða beikon er steikt á pönnu. Vísindamaðurinn David Gruber segir smellina þó mest líkjast mors-kóða eða teknótónlist, í samtali við veftímaritið Reasons to be cheerful.

Gruber, stofnandi CETIverkefnisins (Cetacean Translation Initiative), hlustar tímunum saman á búrhvalaspjall sem teymi hans tekur upp í austurhluta Karíbahafsins.

Sýnt hefur verið fram á að búrhvalafjölskyldur hafa mismunandi mállýskur. Hnúfubakar syngja fyrst og fremst til pörunar en búrhvalir skiptast á upplýsingum og nota hljóð í samskiptum. CETI hefur þegar uppgötvað að samskiptamynstrið er flókið.

„Kóðar þeirra eru smellir, líkt og einn og núll, sem er mjög gott fyrir dulmálsfræðinga,“ útskýrir Gruber. „Þróun háþróaðs vélanáms og lífhljóðvistar er áætlað að verði næsta verkfæri eða tól hvað varðar getu okkar til að hlusta dýpra og skilja lífið á nýju stigi,“ segir hann.

CETI-vísindamennirnir eru að búa til þrívítt gagnvirkt kort af hvölunum í 20 kílómetra radíus undan ströndum Dóminíku, eldfjallaeyju í Karíbahafinu, þar sem búrhvalir halda til. Þar eru hljóð búrhvalanna samkeyrð með ýmsum gögnum, svo sem hjartsláttartíðni hvalanna.