Sveitastelpan leitar í litadýrð, ró og fegurð

Ingunn Vigdís Sigmarsdóttir er fædd árið 1966 á bænum Desjarmýri á Borgarfirði eystra og alin þar upp við fjárbúskap og hefðbundin sveitastörf.

„Ég hef búið og unnið ýmis störf víða um land, raunar í öllum landsfjórðungum,“ segir hún aðspurð.

„Ég lauk kennaraprófi árið 2007 og BA í þjóðfræði 2021. Hef starfað sem skólasafnskennari á Akureyri frá 2007. Auk þess hef ég einnig kennt ritlist, bókmenntir, myndlist o.fl. hjá símenntunarstöðvum á Norðurlandi,“ segir Ingunn, sem búsett er á Akureyri.

Olía á striga

Ingunn hóf að læra myndlist árið 2014 og áfram, á námskeiðum hjá Lindu Óladóttur, einnig hjá Soffíu Sæmundsdóttur og Zhiling Li. Hún segist tilheyra stórum hópi listafólks sem hafi aðsetur á vinnustofum í Kaupvangsstræti 4 á Akureyri.

„Olía á striga er það sem ég hef unnið mest með og eru það þá einkum myndir tengdar íslenskri náttúru, sveitinni, gróðrinum og dýrunum sem rata á strigann,“ útskýrir Ingunn. „Sveitastelpan leitar í þá litadýrð, ró og fegurð sem sveitalífið býr yfir og sækir innblástur og vellíðan í rætur sínar. Listsköpunin er bæði heilun, jarðtenging og núvitund og rímar vel við ritstörf, ljóðlist og garðyrkju sem eru meðal hugðarefna miðaldra bóndadótturinnar,“ segir hún glettin.

Orðhög og beinskeytt

Nýlokið er fjórðu myndlistarsýningu Ingunnar sem var í Safnahúsi Húsavíkur. Þar sýndi hún úrval olíumálverka úr náttúru Íslands og lífríki. Hún bjó áður fyrr á Húsavík, um 14 ára skeið.

Ingunn er ekki við eina fjölina felld í hinum fögru listum því hún hefur einnig sent frá sér ljóðabækurnar Hjörtu í ilmandi umslögum, 1996 og Lausagrjót úr þagnarmúrnum, 2011, skáldsöguna Bræðraborg árið 2013, ritgerðir, greinar og fleira.

Einnig á hún ljóð í safnritunum Djúpar rætur og Raddir að austan. Þess má og geta að síðustu ellefu árin hefur hún skrifað árlega jólasögu og lesið upp fyrir ýmsa hópa á Norðurlandi. Þær gætu ratað á bók einn daginn, að sögn Ingunnar.