Ljósið sigrar myrkrið
Seint í september, um svipað leyti og heyskaparlok, fjárleitir og upphaf sláturtíðar, er Mikjálsmessa, sem einnig ber heitið engladagur, haldin hátíðleg.
Íslensku konungasögurnar segja frá erkienglinum Mikael undir lok tíundu aldar, þegar Ólafur Tryggvason konungur sendi Þangbrand til Íslands til þess að boða kristna trú. Eða eins og má lesa í fyrsta tölublaði Almanaks Hins íslenska Þjóðvinafélags frá árinu 1884; „Á Íslandi var Mikjáll höfuðengill mjög svo tignaður í fornöld. Fyrsta messa, sem Þangbrandur prestur hjelt á Íslandi, var á Mikjálsmessu, og þá sagði hann Halli á Síðu að Mikjáll væri af guði settr til þess að fara mót sálum kristinna manna.
Mikjálsmessa, sem var numin úr lögum á Íslandi árið 1770, er þó haldin hátíðleg þann 29. sept ember í Waldorfskólum víða um heim. Tengist hátíðin baráttu góðs og ills og byggist á baráttu og sigur erkiengilsins Mikjáls við Satan. Jarðnesk hliðstæða Mikjáls er heilagur Georg, einn vinsælasti verndardýrlingurinn, en um hann hafa spunnist fjölmargar þjóðsögur – ein sú þekktasta um baráttu hans við drekann. Yfirbugar Georg drekann líkt og Mikjáll sigraði Satan, en báðir standa þeir fyrir innblæstri siðferðislegs hugrekkis.
Drekaleikarnir undirbúnir
Waldorfskólinn Sóltúni er einn og fagna með áti og drykkju eins og
þeirra sem halda daginn hátíðlegan, en vikan sem Mikjálsmessu ber upp á verður lífsleiknivika undir nafninu Drekaleikarnir. Skólinn breytist í fjögurra daga útiskóla þar sem nemendur og kennarar halda daglega yfir í grenndarskóg skólans í Öskjuhlíðinni. Þar fara yngri nemendur og kennarar í hlutverk þorpsbúa sem hefja vikuna á að velja sér bæjarstæði, því fyrir höndum er að reisa þorp úr náttúrulegum efnivið umhverfisins. Þeir eldri fá hlutverk dreka og reisa sínar drekadyngjur sveipaðir grænum skikkjum.
Kennararnir eru hver sínum bekk innan handar, sjá um að grisja efni og kenna nemendum að nýta til húsagerðar og að auki er unnið við jurtalitun, vefnað og tálgun. Einnig er kveiktur eldur á þar til gerðum hlóðum og bakað pinnabrauð, en eldað er og borðað úti þessa daga. Handverki er þannig gert hátt undir höfði og unnið í nokkrum smiðjum yfir vikuna.
Fangaðir í drekadyngju
Ekki líður á löngu þar til „þorpsbúar“ taka eftir skikkjuklæddum verum á sveimi. Og þá hefst leikurinn fyrir alvöru. Drekaleikarnir eru í raun eltingarleikur þar sem samvinna og hugrekki er í fyrirrúmi, en latir þorpsbúar hafa m.a. lent í því að vera fangaðir af dreka og lent í dyngju hans. Þeir og aðrir sem hafa lent í þessum óförum sitja svo fastir þar til aðrir þorpsbúar hætta sér nærri og frelsa þá með því að ná í borða sem hanga í trjánum við drekadyngjurnar.
Jafnframt því að standa í baráttu við drekana leita þorpsbúar logandi ljósi að drekalúðri svokölluðum semberþátöfraaðefíhanner blásið verða drekarnir máttvana – þorpsbúar hafa yfirbugað þá og unnið þannig leikinn. Vanalegast fer það nú þannig að þorpsbúar fara með sigur enda er haldin hátíð í þorpinu í vikulokin þar sem foreldrum og öðrum aðstandendum er boðið að fá sér (rauðrófu)súpu úr drekablóði með nýbökuðu pinnabrauði.
Til viðbótar við að fagna Mikjálsmessunni taka Drekaleikarnir á þáttum á borð við félagsfærni, tillitssemi og hjálpsemi með hugrekki að leiðarljósi auk táknræns sigurs hins góða. Þetta er árviss viðburður sem allir hlakka til og útskrifaðir nemendur gleyma aldrei.
